Download Venkata Kavi app

Get it on Google Play
Get it on App Store

Follow us on

 / edir koṇḍazhaittu

Index of Compositions

edir koṇḍazhaittu

  1. Transliteration guide for the Sanskrit, Tamil & Marathi compositions
  2. * - Lyrical authenticity under research
  3. ** - Raga / Tala / authentic notations are being sought
Bilahari Ādi

 

P

edir koṇḍazhaittu vandār !

engum niṛaihinṛa paramporuḷāhiya iṛaivanai 

- yamunaittuṛaivanai

AP

sadir koṇḍa mangaiyarhaḷ kalashangaḷ ēndi 

tarai engum poo malarhaḷ dārāḷamāi shindi 

dhika tātakajhuṇoo dhinuta dheengiṇa tom 

takajhuṇoo tom ena mattaḷam muzhangi 

C

kōlāhalamāha gōpiyarhaḷ kooḍi 

kummiyum kōlāṭṭamum koṇḍāṭṭangaḷāḍi

vālāyamāha mādhavanai pāḍi

varishai varishaiyāha vazhi engum ōḍi

vandu ninṛa tōraṇattalaivāshal vāzhai

kamuhin ilai 'varuha' enṛashaiya

marakata veeṇai ezha tandihaḷin nādam

māmuni nāradarin kaiyininṛishaiya

nandagōpa maharājanai tazhuvi

nāvārattudihaḷai vrṣhabhānu mozhiya

lāvāṇyamāhakkaṇṇan kai paṭṛa

nāṇattil rādhaiyin kannangaḷ kuzhiya

 

Meaning

 

He (Vrshabhanu) welcomed Krishna, the Lord who is omni-present but lives in the banks of Yamuna.

Maidens with jingling anklets carried pots with sacred waters and walked on the floor strewn with flowers even as the drums played.

The gopis danced with joy and sang in praise of Madhava. They ran here and there and reached the entrance which was decked up with banana leaves and betel-nut leaves as they seemed to sway as though welcoming the guests.

The sounds of veena filled the air as the great sage Narada strummed the strings. Vrshabhanu embraced Nandagopa and sang his praises. Krishna gently took Radha's hands in his even as she blushed.

 

 

பிலஹரி ஆதி

 

எதிர் கொண்டழைத்து வந்தார்

எங்கும் நிறைகின்ற பரம்பொருளாகிய இறைவனை

- யமுனைத் துறைவனை 

அப

சதிர் கொண்ட மங்கையர்கள் கலசங்கள் ஏந்தித் தரை எங்கும் பூமலர்கள் தாராளமாய்ச் சிந்தி 

திக தா தகஜுணூ தினுத தீங்கிண தோம் தக ஜுணுதோம் என மத்தளம் முழங்கி

கோலாஹலமாக கோபியர்கள் கூடி கும்மியும் கோலாட்டமும் கொண்டாட்டங்களாடி 

வாலாயமாக மாதவனைப் பாடி 

வரிசை வரிசையாக வழி எங்கும் ஓடி வந்து நின்ற தோரணத் தலைவாசல் வாழை 

கமுகின் இலை 'வருக' என்று அசைய மரகத வீணை எழ தந்திகளின் நாதம் மாமுனி நாரதரின் கையினின்றிசைய 

நந்தகோப மகாராஜனை தழுவி 

நாவாரத் துதிகளை வ்ருஷபானு மொழிய லாவண்யமாகக் கண்ணன் கைபற்ற 

நாணத்தில் ராதையின் கன்னங்கள் குழிய 

 

Bilahari Ādi

 

P

edir koṇḍazhaittu vandār !

engum niṛaihinṛa paramporuḷāhiya iṛaivanai 

- yamunaittuṛaivanai

AP

sadir koṇḍa mangaiyarhaḷ kalashangaḷ ēndi 

tarai engum poo malarhaḷ dārāḷamāi shindi 

dhika tātakajhuṇoo dhinuta dheengiṇa tom 

takajhuṇoo tom ena mattaḷam muzhangi 

C

kōlāhalamāha gōpiyarhaḷ kooḍi 

kummiyum kōlāṭṭamum koṇḍāṭṭangaḷāḍi

vālāyamāha mādhavanai pāḍi

varishai varishaiyāha vazhi engum ōḍi

vandu ninṛa tōraṇattalaivāshal vāzhai

kamuhin ilai 'varuha' enṛashaiya

marakata veeṇai ezha tandihaḷin nādam

māmuni nāradarin kaiyininṛishaiya

nandagōpa maharājanai tazhuvi

nāvārattudihaḷai vrṣhabhānu mozhiya

lāvāṇyamāhakkaṇṇan kai paṭṛa

nāṇattil rādhaiyin kannangaḷ kuzhiya

 

Meaning

 

He (Vrshabhanu) welcomed Krishna, the Lord who is omni-present but lives in the banks of Yamuna.

Maidens with jingling anklets carried pots with sacred waters and walked on the floor strewn with flowers even as the drums played.

The gopis danced with joy and sang in praise of Madhava. They ran here and there and reached the entrance which was decked up with banana leaves and betel-nut leaves as they seemed to sway as though welcoming the guests.

The sounds of veena filled the air as the great sage Narada strummed the strings. Vrshabhanu embraced Nandagopa and sang his praises. Krishna gently took Radha's hands in his even as she blushed.

 

 

பிலஹரி ஆதி

 

எதிர் கொண்டழைத்து வந்தார்

எங்கும் நிறைகின்ற பரம்பொருளாகிய இறைவனை

- யமுனைத் துறைவனை 

அப

சதிர் கொண்ட மங்கையர்கள் கலசங்கள் ஏந்தித் 

தரை எங்கும் பூமலர்கள் தாராளமாய்ச் சிந்தி 

திக தா தகஜுணூ தினுத தீங்கிண தோம் 

தக ஜுணுதோம் என மத்தளம் முழங்கி

கோலாஹலமாக கோபியர்கள் கூடி 

கும்மியும் கோலாட்டமும் கொண்டாட்டங்களாடி 

வாலாயமாக மாதவனைப் பாடி 

வரிசை வரிசையாக வழி எங்கும் ஓடி 

வந்து நின்ற தோரணத் தலைவாசல் வாழை 

கமுகின் இலை 'வருக' என்று அசைய 

மரகத வீணை எழ தந்திகளின் நாதம் 

மாமுனி நாரதரின் கையினின்றிசைய 

நந்தகோப மகாராஜனை தழுவி 

நாவாரத் துதிகளை வ்ருஷபானு மொழிய 

லாவண்யமாகக் கண்ணன் கைபற்ற 

நாணத்தில் ராதையின் கன்னங்கள் குழிய