manamē aṛivōḍum munamē kaḷavācchu ini 

munamē nalamēyāhum illaiyenil 

madanē namanē āhum

inimēlum aṛam kākkum iṛai enṛa peyarō 

ittanaikkum nān avarkku evvidamum niharō

annaiyiḍam shenṛu kōḷ sholli aṛiyēn 

ārō enṛu kaḍindu adaṭṭiyum aṛiyēn 

innamum nān ivarai eṭṭi nil enṛaṛiyēn 

ennamō entavam ellām ippaḍi enṛaṛiyēn

மனமே அறிவோடும் முனமே களவாச்சு இனி

முனமே நலமேயாகும் இல்லையெனில்

மதனே நமனே ஆகும்

இனிமேலும் அறம் காக்கும் இறை என்ற பெயரோ

இத்தனைக்கும் நான் அவர்க்கு எவ்விதமும் நிகரோ

அன்னையிடம் சென்று கோள் சொல்லி அறியேன்

ஆரோ என்று கடிந்து அதட்டியும் அறியேன்

இன்னமும் நான் இவரை எட்டி நில் என்றறியேன்

என்னமோ என்தவம் எல்லாம் இப்படி என்றறியேன்