neela vaṇṇak kaṇṇanukkum rādhaikkum 

maṇam muḍikka nērttinār nicchayadārtam

eṇṇum nēramē nalla muhoortam

shālacchiranda tavamunivarhaḷ oru pāl

sādhāraṇa iyakkar gardharvarhaḷ oru pāl

mēlaipponnulaha rambaiyarhaḷ oru pāl

veeṇaiyum kaiyumāha nāradarum oru pāl

kālamaṛiyāda kaṇṇan puhazhpāḍa garga muniyōḍu maṭṛavarhaḷ kooḍa

tāḷa mēḷamoḍu taruṇiyarhaḷāḍa taruṇameedu venṛu sabhaiyin munamkooḍa

piḷḷai veeṭṭārukku upachāram vrṣha bhānu

peridāha sheidān anda nēram 

eḷḷuppōṭṭāl eḷ vizhādu shērum kooṭṭam engirundu vandadenru yāraṛivar pārum 

teḷḷa nilaiyāha kulamuṛaihaḷ pēsha devarukkum yāvarukkum shandanangaḷ poosha 

meḷḷa nandagōpanārukkiḍavum kaṇḍu 

meduvāha nāradarum antarangam pēsha 

kāṇariyāpperum gargar munvandu 

kaṇṇanadu piḷḷai veeṭṭārānār 

nāṇamoḍum uḷḷirunda rādhikaiyin puhazhpāḍa 

nāradarum peṇ veeṭārānār

āṇiponnum muttu navarattinangaḷaikkoṭṭi 

attanaikkum ēṭṛār pōl sheervarishai koṭṭi 

kāṇittōṭṭam sheedanangaḷ kaṇakkuhaḷaikkāṭṭi 

kaṇṇanukku pēshi vaittār peṇṇulahaccheemāṭṭiyai

நீல வண்ணக் கண்ணணுக்கும் ராதைக்கும் 

மணம் முடிக்க நேர்த்தினார் நிச்சயதார்த்தம்

எண்ணும் நேரமே நல்ல முகூர்த்தம்

சாலச்சிறந்த தவமுனிவர்கள் ஒரு பால்

சாதாரண இயக்கர் கந்தர்வர்கள் ஒரு பால்

மேலைப் பொன்னுலக ரம்பையர்கள் ஒரு பால்

வீணையும் கையுமாக நாரதரும் ஒரு பால்

காலமறியாத கண்ணன் புகழ்பாட கர்க்க முனியோடு மற்றவர்கள் கூட

தாள மேளமோடு தருணியர்களாட தருணமீது வென்று சபையின் முனம்கூட

பிள்ளை வீட்டாருக்கு உபசாரம் வ்ருஷ பானு 

பெரிதாகச் செய்தான் அந்த நேரம் 

எள்ளுப் போட்டால் எள் விழாது சேரும் கூட்டம் 

எங்கிருந்து வந்ததென்று யாரறிவர் பாரும் 

தெள்ள நிலையாக குலமறைகள் பேச 

தேவருக்கும் யாவருக்கும் சந்தனங்கள் பூச 

மெள்ள நந்தகோபனாருக்கிடவும் கண்டு 

மெதுவாக நாரதரும் அந்தரங்கம் பேச

காணரியாப் பெரும் கர்க்கர் முன்வந்து 

கண்ணனது பிள்ளை வீட்டாரானார் 

நாணமொடும் உள்ளிருந்த ராதிகையின் புகழ்பாட 

நாரதரும் பெண் வீட்டாரானார் 

ஆணிப் பொன்னும் முத்து நவரத்தினங்களைக் கொட்டி

அத்தனைக்கும் ஏற்றார் போல் சீர்வரிசை கொட்டி 

காணித் தோட்டம் சீதனங்கள் கணக்குகளைக் காட்டி 

கண்ணனுக்குப் பேசி வைத்தார் பெண்ணுலகச் சீமாட்டியை