pōḍi pōdiyahankāri nee

pullānkuzhaloodum nanda kumāranin

pōkkum varavum aṛivēnaḍi pōdi

shooḍi koḍutta shuḍarkkōdai avaḷ

shonnavazhi irukkippōdai avaḷ

pāḍikkodutta tiruppāvai

paravashamāhiḍa vazhiyonṛirukkudu pāraḍi undayavēnaḍi pōḍi

vazhi shollaḍi onṛu enṛāl vāyāl

vandapaḍi pazhi sholluṛāi

azhahi shamattiyārum niharillādavaḷ enṛu

aḍikkaḍi tannai mecchikkoḷḷuṛāi

shuzhicchu ettanaiyadu pōṭṭālum poojjiyam

shollikkoḷḷu tannaittānē mamataiyin rājjiyam

vizhichadu rāhukālam veḍinjadu tācchiyam

vēdanēyil unnaiccholla ēdu yōggiyam pōḍi

போடி போடி யகங்காரி நீ

புல்லாங்குழலூதும் நந்த குமாரனின் 

போக்கும் வரவும் அறிவேனடி போடி 

சூடிக் கொடுத்த சுடர்க்கோதை அவள்

சொன்னவழி இருக்கிப் போதை அவள்

பாடிக் கொடுத்த திருப்பாவை

பரவசமாகிட வழியொன்றிருக்குது பாரடி உன்தயவேனடி போடி 

வழி சொல்லடி ஒன்று என்றால் வாயால்

வந்தபடி பழி சொல்லுறாய்

அழகி சமத்தியாரும் நிகரில்லாதவள் என்று

அடிக்கடி தன்னை மெச்சிக் கொள்ளுறாய்

சுழிச்சு எத்தனையது போட்டாலும் பூச்சியம்

சொல்லிக் கொள்ளு தன்னைத்தானே மமதையின் ராச்சியம்

விழிச்சது ராகுகாலம் வெடிஞ்சது தாச்சியம்

வேதனேயில் உன்னைச் சொல்ல ஏது யோக்கியம் போடி