tāyē yashōdē undan āyar kulattuditta  

māyan gōpālakrṣhṇan sheiyyum jālattai kēḷaḍi 

taiyalē kēḷaḍi undan paiyanai pōlavē - inda 

vaiyagattil oru piḷḷai aiyayya nān kaṇḍadillai

kālinil shilambu konja kaivaḷai kulunga muttu 

mālaihaḷ ashaiyat teru vāshalil vandān 

kālashaivum kaiyashaivum tāḷamōḍishaindu vara

neela vaṇṇak-kaṇṇanivan narttanamāḍinān 

bālan enṛu tāvi aṇaittēn aṇaitta ennai 

mālaiyiṭṭavan pōl vāyil muttamiṭṭāṇḍi

bālanallaḍi un mahan jālam miha sheivadellām 

nālu pērhaḷ kēṭkaccholla nāṇamihavāhudaḍi

anṛoru nāḷ inda vazhi vanda virundiruvarum 

ayarndu paḍuttuṛangum pōdinilē kaṇṇan 

tinṛadu pōhakkaiyil irunda veṇṇaiyai - anda

virundinar vāyil niṛaittu maṛaindananē 

nindai mihu pazhi ingē pāvam angē enṛapadi 

chintaimiha nondiḍavum sheiyyattahumō 

nanda gōpaṛkkinda vidam - andamihu piḷḷai peṛa 

nalla tavam sheidāraḍi nāngaḷ enna sheivōmaḍi 

engaḷ manai vāzha vanda - nangaiyai tannantaniyāi

tunga yamunā nadippōhaiyilē - kaṇṇan

shankaiyumillādapaḍi - pangayakkaṇṇāl mayakki

engengō azhaittu shenṛu nishi vandān 

ungaḷ mahan nān enṛān! - sholli ninṛa pin 

tangu taḍaiyinṛi veṇṇaittārum enṛān 

ingivanaikkaṇḍu iḷa nangaiyaraippeṭṛavarhaḷ

ēngi eṇṇittavikkinṛār nāngaḷ enna sheivōmaḍi 

toṭṭililē piḷḷai kiḷḷi viṭṭadum avai alaṛa 

viṭṭa kāriyam ahala veṇṇai tinṛān 

kaṭṭina kanṛai avizhttu eṭṭiyum oḷittu viṭṭu

maṭṭilāttumbai kazhuttil - māṭṭikkoṇḍān 

viṭṭu viṭṭu ammē enṛān kanṛinaippōlē 

aṭṭiyillāda māḍum ammā enṛadē 

kiṭṭina kuvaḷaiyōḍum eṭṭināl un shelvamahan

paṭṭiyil kaṛavaiyiḍam pālaiyooṭṭuṛānaḍi 

shuṭri shuṭri ennai vandu attai veeṭṭu vazhi kēṭṭān 

chittattukkeṭṭum varaiyil sholli ninṛēn

attuḍan viṭṭānō pārum āttankarai vazhi kēṭṭān

attanaiyum sholli viṭṭu ninṛēn 

vittahamāi onṛu kēṭṭān nāṇamāhudē  

muttattukku vazhikēṭṭu sattamiṭṭāṇḍi 

attanai iḍam koḍuttu mettavum vaḷarttu viṭṭāi 

ittanai avanai shollak kuttamillaiyēyaḍi 

veṇṇai vēṇṇai tārumenṛān veṇṇai tandāl tinru viṭṭu 

peṇṇaittārum enṛu kēṭṭu kaṇṇaḍikkirān 

vaṇṇamāi niruttamāḍi - maṇṇinaippadattāl ēṭṛi 

kaṇṇilē iṛaindu viṭṭukkaḷavāḍinān 

paṇṇishaiyum kuzhaloodinān kēṭṭu ninṛa 

paṇbilē aruhil vandu vambuhaḷ sheiḍan 

peṇṇinattukkenṛu vanda puṇṇiyangaḷ kōṭi kōṭi

eṇṇi unakkāhumaḍi gaṇṇiyamāip pōhudaḍi 

mundā nāḷ andi nērattil sondamuḍan kiṭṭē vandu 

vindaihaḷ palavum sheidu viḷaiyāḍinān 

pandaḷavāhilum veṇṇai tandāl viḍuvēnenṛu 

munduhilai toṭṭizhuttuppōrāḍinān 

anda vāsudēvan ivandān - aḍi yashōdē 

maindanenat toṭṭizhuttu maḍimēl vaittēn vaittāl 

sundara mukhattaikkaṇḍu chintaiyumayangu nēram

antara vaikundamōḍu ellām kāṭṭinānaḍi

தாயே யசோதே உந்த்ன் ஆயர் குலத்துதித்த

மாயன் கோபாலக்ருஷ்ணன் செய்யும் ஜாலத்தைக் கேளடி

தையலே கேளடி உந்தன்ப் போலவே இந்த

வையகத்தில் ஒரு பிள்ளை ஐய்யயயா நான் கண்டதில்லை

காலினில் சிலம்பு கொஞ்ச கைவளை குலுங்க முத்து

மாலைகள் அசையத் தெரு வாசலில் வந்தான்

காலசைவும் கையசைவும் தாளமோடிசைந்து வர

நீல வண்ணக் கண்ணனிவன் நர்த்தமாடுகிறான்

பாலனென்று தாவியணைத்தேன் அணைத்த என்னை

மாலையிட்டவன் போல் வாயில் முத்தமிட்டாண்டீ

பாலனல்லடி உன் மகன் ஜாலம்மிக செய்வதெல்லாம்

நாலுபேர்கள் கேட்கச் சொல்ல நாணமிக வாகுதடீ

அன்றொரு நாள் இந்தவழி வந்த விருந்திருவரும்

அயர்ந்து படுத்துறங்கும் போதினிலே கண்ணன்

தின்றதுபோகக் கையில் இருந்த் வெண்ணையை அந்த

விருந்தினர் வாயில் நிறைத்து மறைந்தானே

நிந்தைமிகு பழியிங்கே பாவமங்கே என்றபடி

சிந்தைமிக நொந்திடவும் செய்யத்தகுமோ

நந்தகோபற்கிந்தவிதம் அந்தமிகு பிள்ளைபெற

நல்லதவம் செய்தாரடி நாங்கள் என்ன செய்வோமடி

எங்கள் மனை வாழவந்த நங்கையைத் தன்னம் தனியாய்

துங்க யமுனா நதிப் போகையிலே கண்ணன்

சங்கையுமில்லாதபடி பங்கயக் கண்ணால் மயக்கி

எங்கெங்கோ அழைத்துச் சென்று நிசி வந்தான்

உங்கள் மகன் நான் என்றான் சொல்லி நின்றபின்

தங்குதடையின்றி வெண்ணைத் தாரும் என்றான்

இங்கிவனைக் கண்டு இள நங்கையரைப் பெற்றவர்கள்

ஏங்கி எண்ணித் தவிக்கின்றார் நாங்கள் என்ன செய்வோமடீ

தொட்டிலிலே பிள்ளை கிள்ளி விட்டதும் அவை அலற

விட்ட காரியம் அகல வெண்ணை தின்றான்

கட்டின கன்றையவிழ்த்து எட்டியும் ஒளித்துவிட்டு

மட்டிலாத் தும்பை கழுத்தில் மாட்டிக் கொண்டான்

விட்டு விட்டு அம்மே என்றான் கன்றினைப் போலே

அட்டியில்லாத மாடும் அம்மா என்றதே

கிட்டின குவளையோடும் எட்டினால் உன் செல்வமகன்

பட்டியில் கறவையிடம் பாலையூட்டுறானடி

சுற்றி சுற்றி என்னை வந்து அத்தை வீட்டு வழி கேட்டான்

சித்தத்துக் கெட்டும் வரையில் சொல்லி நின்றேன்

அத்துடன் விட்டானோ பாரும் ஆத்தங்கரை வழி கேட்டான்

அத்தனையும் சொல்லிவிட்டு நின்றேன்

வித்தகமாய் ஒன்று கேட்டான் நாணமாகுதே

முத்தத்துக்கு வழிகேட்டு சத்தமிட்டாண்டீ

அத்தனை இடம் கொடுத்து மெத்தவும் வளர்த்து விட்டாய்

இத்தனை அவனைச் சொல்ல குத்தமில்லையேயடி

வெண்ணை வெண்ணை தாருமென்றான் வெண்ணை தந்தால் தின்றுவிட்டு

பெண்ணைத் தாரும் என்று கண்ணடிக்கிறான்

வண்ணமாய் நிருத்தமாடி மண்ணினைப் பதத்தால் எற்றிக் 

கண்ணிலே இறைத்துவிட்டுக் களவாடினான்

பண்ணிசையும் குழலூதினான் கேட்டு நின்ற

பண்பிலே அருகில் வந்து வம்புகள் செய்தான்

பெண்ணினத்துக்கென்று வந்த புண்ணியங்கள் கோடி கோடி

எண்ணி உனக்காகுமடி கண்ணியமாய்ப் போகுதடீ

முந்தா நாள் அந்தி நேரத்தில் சொந்தமுடன் கிட்டே வந்து

விந்தைகள் பலவும் செய்து விளையாடினான்

பந்தளவாகிலும் வெண்ணை தந்தால் விடுவேனென்று

முந்துகிலைத் தொட்டிழுத்துப் போராடினான்

அந்த வாஸுதேவன் இவன் தான் அடி யசோதே

மைந்தனெனத் தொட்டிழுத்து மடிமேல் வைத்தேன் வைத்தால்

சுந்தர முகத்தைக் கண்டு சிந்தையுமயங்கு நேரம்

அந்தர வைகுந்தமோடு எல்லாம் காட்டினானடி