tuḷḷi viḷaiyāḍinān pashum

tōhai mayilāḍa tuḷabha maṇiyāḍa

kooḍa varum tōzhar koṇḍāṭṭamāha 

aḷḷum karunkoondal avizha

adanai irukaiyāl mooḍiyadaṛ

kuḷḷē iḍaiyāḍai avizha

gōpihaḷ nahaiyāha nāṇamāi kavizha

kunindu adu eḍuttōḍi annaiyiḍam 

aṇindu tarā ena paṛandu ōḍi

āyarpāḍi teruvinil

pōnār vandārhaḷ

attanai pēr mēlum puzhudi

(viḷai)yāḍi piḍikka vanda

tōzhanai kai neeṭṭi

azha azha mookkai tiruhi

tāyavaḷ kēṭka māyan nahaikka

tannuḷḷē kādalāi uruhi

துள்ளி விளையாடினான் பசும்

தோகை மயிலாட துளப மணியாட

கூடவரும் தோழர் கொண்டாட்டமாக

அள்ளும் கருங்கூந்தல் அவிழ

அதனை இருகையால் மூடியதற்

குள்ளே இடையாடை அவிழ

கோபிகள் நகையாக நாணமாய் கவிழ

குனிந்து அது எடுத்தோடி அன்னையிடம்

அணிந்து தரா என பறந்து ஓடி

தகுமோ இது அலவோ என சங்கையற நேரிட சழங்கலுறுமே

தளிர்முட ஒளியினைக் கண்டதும் மறந்த் தன்மையிலும் அது அடங்கலுறுமே

ஆயர்பாடி தெருவினில் போனார் வந்தார்கள்

அத்தனைபேர் மேலும் புழுதி

(விளை)யாடிப் பிடிக்க வந்த

தோழனைக் கரம் நீட்டி

அழ அழ மூக்கைத் திருகி

தாயவள் கேட்க மாயன் நகைக்க

தன்னுள்ளே காதலாய் உருகி